ના છૂટાં પડ્યાં, ના ભળી ગયાં...

રસ્તાઓ અચાનક મળી ગયા

બે ઘડી વાતે વળગ્યા
ને
છૂટા પડી ગયા.

ઝરણાં અચાનક મળી ગયાં

એકબીજાને ભેટ્યાં 
ને
ભળી ગયાં.

અમે અચાનક મળી ગયાં

-અમે, ના રસ્તા કે ના ઝરણાં

એટલે-

ના છૂટાં પડ્યાં, ના ભળી ગયાં !

-જયન્ત પાઠક

ઝરમર ઝરમર ઝરે ચાંદની.....

ઝરમર ઝરમર ઝરે ચાંદની
જઇ એકલતાને વરે ચાંદની

હો ગુમસુમ કોઈ કે ઉદાસ
તો આંખ ભીની કરે ચાંદની

ખીલવે ક્યારે’ક મૌસમ યાદની
ને પાનખરમાં ખરે ચાંદની

એ ના નીકળે જો બહાર-
તો રહે એના ઘરે ચાંદની

ક્યાંક હોઠ તો ક્યાંક આંખ પર
ક્યાં ક્યાં જઈને તરે ચાંદની

મારી ઉદાસીની ક્ષણોમાં-
તને લાવીને ધરે ચાંદની

તરસ છે દિદારની તારા-
એથીજ તો બધે ફરે ચાંદની

ભલે પછાડે દરિયો માથાં
ક્યાં કોઇથી ડરે ચાંદની

સરકી જાયે પલ…કાળ તણું જાણે કે એ તો વરસે ઝરમર જલ !

સરકી જાયે પલ…કાળ તણું જાણે કે એ તો વરસે ઝરમર જલ !
નહીં વર્ષામાં પૂર,નહીં ગ્રીષ્મ મહીં શોષાય,
કોઈના સંગનિ:સગની એને કશી અસર નવ થાય,
ઝાલો ત્યાં તો છટકે એવી નાજુક ને ચંચલ !

છલક છલક છલકાયછતાં યે કદી શકી નવ ઢળી,
કોઈને મળી વૃન્દાવનમાં,વળી કોઈને કુરુક્ષેત્રમાં મળી,
જાય તેડી પોઢેલાંને યે નવે લોક, નવ સ્થલ !

સરકી જાયે પલ…કાળ તણું જાણે કે એ તો વરસે ઝરમર જલ !
-મણિલાલ દેસાઈ

એને નવું વર્ષ કહેવાય...

મારા સપના તારી આંખે સાચા પડતા જાય...
એને નવું વર્ષ કહેવાય...
હું કંઇપણ ના બોલું, તો પણ તરત તને સમજાય....
એને નવું વર્ષ કહેવાય...

કાશ....

એક સરખી પગ તળે સહુના, ફરસ

અન્યને પીવડાવ તું, મુકી તરસ

કાશ એનુ નામ છે, નવલું વરસ

સ્વાર્થનું છોડી અહંકારી તમસ

દેશને ગણજો હવે ખુદની જણસ

કાશ
સાવ અંધાધૂંધમાં આંખો બળે

શ્વાસ જો બે શિસ્તના લેવા મળે

કાશ
વૃક્ષનુ છેદન કરે જે માનવી

એજ હાથે કૂંપળો ફુટે નવી

કાશ
એકઠા આ ભ્રષ્ટ નેતાઓ કરી

દ્યો સજા ભેગા મળી સહુ આકરી

કાશ
બંધ આંખે ક્યાં સુધી આ પાલવે ?

સહેજ ખુલ્લી આંખથી જીવજો હવે

કાશ....

પ્રેમ ના દર્દ ...

પ્રેમ ના દર્દ માં ઉતારવા ની મોસમ આવી છે,ઝીંદગી ને ઝેર કરવા ની મોસમ આવી છે,પ્રપોસ કરવામાં વાર ના લગાડતા.....હવે તો વહેલા તે પહેલા ની સ્કીમ આવી છે ......

બેફામ

તબીબો પાસેથી હું નિકળ્યો, દિલની દવા લઈ ને,
જગત સામે જ ઊભું હતું, દર્દો નવા લઈ ને...!
-બેફામ


Nadi...

Nadi Ni Ret Ma Ramtu Nagar Male Na Male ,
Fari AA dharti Par Jivan male Na Male
Karu su Dil Yaad Tamne Kadach
Kale Maru Dil Dhadkatu Male Na Male

નદીએ આપેલો પ્રેમ ઉધાર છે...

દરિયો સમજે છે કે મારી પાસે પાણી અપાર છે,
 પણ એ ક્યાં જાણે છે કે, 


આ તો નદીએ આપેલો પ્રેમ ઉધાર છે...

કહો, કોની પરવા ?

શરીર સાબૂત હોય
કે સાબૂત ન પણ હોય
પણ મન આ મજબૂત હોય
તો ડરવાનું શું ને પછી કોની પરવા ?
જીવવાનું હોય
યા મરવાનું હોય
તો ડરવાનું શું ને પછી કોને પરવા ?
તનના તંબુમાં
મરણનો આરબ
એનો ઊંટ સાથે હોય
પણ આપણા આ હોઠ સામે
અમરતના ઘૂંટ હોય
આનંદ લખલૂંટ હોય
પછી કોને પરવા ને કોની પરવા ?
આપણે તો મરજી-વા
ડૂબવા નીકળ્યા
ને જળની કેડી પર નીકળ્યા ફરવા
હવે કોને પરવા ને કોની પરવા ?
રોજ રોજ ડૂબવાનું
રોજ રોજ તરવાનું
રોજ રોજ ઊગવાનું
ને આપણે આથમવાનું:
ફરી પાછું ઊગવાનું:
કાંઈ નહીં પૂછવાનું:
સ્મિત નહીં લૂછવાનું:
કહો, કોને પરવા ?
કહો, કોની પરવા ?

કૃષ્ણને કરવું હોય તે કરે !

દાંત તો હવે દંતકથા ને ચોકઠું ચમત્કાર
તાલ મિલાવી ચાલતો રહું : સમયની વણઝાર
આંખની મારી છીપમાં જુઓ બંધાયાં બે મોતી
એક પછી એક ફેંકી દીધાં : ઝળહળ ઝળહળ જ્યોતિ
પગમાં મારા અડગ ખડક, લોહીનું ઝીણું ઝરણ
ધીમે ધીમે વહેતું રહે : થાંભલા જેવા ચરણ
હાથ તો કદી કંપે જરી : કદીદ શબ્દ ધ્રૂજે
તોયે મારો જુવાનિયો જીવ સૈનિક જેવો ઝૂઝે
ઈન્દ્રિયોનો હદથી ઝાઝો કોણ ભરોસો કરે ?
આપણી એક જ વાત : ‘કૃષ્ણને કરવું હોય તે કરે !’

તમને શી ખબર?

આંસુ પડ્યા આંખો માંથી, તમને શી કદર?
તમે તોડ્યું છે દિલ મારું, એની શી ખબર? 

મળજો મને....

હોય જે કૈં શક્યમાં મળજો મને,
સાવ પૂરા સત્યમાં મળજો મને.

ના રહે અવકાશ કોઈ તર્કનો,
શુધ્ધ એવા તથ્યમાં મળજો મને.

સ્થિર રાખી ચિત્ત હું વીંધી શકું,
એમ ફરતા લક્ષ્યમાં મળજો મને!

બસ મળો તો આપણા થૈને મળો,
ના કદી પણ અન્યમાં મળજો મને.

કોઈ અંતિમનો નથી આગ્રહ 'સુધીર',
એ જ ઈચ્છું મધ્યમાં મળજો મને!

પ્રેમ કરતા પણ પ્રેમ છે !!

પ્રેમ કરતા પણ પ્રેમ છે તારા પ્રેમ માં,
જિંદગી સ્વર્ગ ની જેમ છે તારા પ્રેમ માં,
તારા વિના ક્યાંય ના ચાલે હવે તો,
જીવવું મરવું છે તારા પ્રેમ માં…

Happy Friendship Day

એ દોસ્ત મને તારી દોસ્તી પર ગર્વ છે,
દરેક પલ તને યાદ કરું છુ,
મને ખબર નથી, પણ ઘરવાળા કહે છે કે,
હું ઊંઘ માં પણ તારી સાથે વાત કરું છુ..

વરસાદ...

અને કાલે આખી રાત વરસ્યો છે આ વરસાદ, 
ખબર નહીં શું કહેવા માંગે છે આ વરસાદ ?

આમ તો છે લાગણીઓનાં ગૂંચવાડા બહુ,
પણ એકમેકને તાંતણે બાંધે છે આ વરસાદ.

ચાહુ છું...

 હાલ કોઈ પુછે તો હસીને કહુ છું,
મસ્ત છે જીંદગી ને મસ્તીમાં રહુ છું..
કરતા ફરિયાદો જે અહીંતહીં લોકોને,
એનાથી હું હમેશા દુર જ રહુ છું.....
ક્યાં લઈ શકે છે કોઈ કોઈના દુઃખ,
એટલેજ એને હું ચુપચાપ સહુ છું.....
વહેંચવાને સુખ આ ઉપવન પડે નાનું,
ફેલાવી હાથ આસપાસ સૌ ને ચાહુ છું...

બા'રે મેઘા થયા ખાંગા...

સમી સાંજે વધ્યો ઉકરાટ ને આવી કંઈ મેઘ-સવારી

ઝરમર ડગ ભરતી પછી જામી પડી સાંબેલા-ધારી

ભાં-ભાં કરતા ભાંભરે ઢોર, માથેથી છાર ભીંજાણી


ખાડા-ખામડા ને ગમાણ વાસીંદા આખા પાણીપાણી

એક ઢાકું તો બીજુ પલળે, કામ ની ધોધમાર મારામારી

બા'રે મેઘા થયા ખાંગા ભીતર ખટપટીયા નેવા ચૂંવે


દિવડી બધી હવાય ગઈ તો મૂઈ વિજુડી ઘરમાં જુવે

બીતા બીતા જાગુ એકલી, આ વરસાદી રાત બહુ ભારી

આ ગીત "અલગ" માં ૧૬-૬-૧૯૯૮ માં પ્રકાશિત થયુ હતુ. 

મૈત્રી અને પ્રેમ

સતત બૉલ્યા કરે તૅ મૈત્રી,
નૅ ચૂપ રહે તે પ્રેમ.
હાથ પકડી ને ચાલે તૅ મૈત્રી,
નૅ આખૉં મા નીરખ્યા કરવુ તે પ્રેમ.
મીત્ર ને વહેચવાની વસ્તુ તૅ મૈત્રી,
નૅ પૉતામા છુપાવાની વસ્તુ તે પ્રેમ.
મીલન કરાવે તે મૈત્રી,
ને જુદાઈ સતાવે તે પ્રેમ.
હસાવે તે મૈત્રી,
ને રડાવે તે પ્રેમ.
છતા ખબર નથી પડતી મનૅ કૅ,
લૉકૉ મૈત્રી છૉડીને શામાટે કરેછે પ્રેમ..???

શી જરુર?

પતંગીયુ બની ઉડે હૈયું ગગન માં
પછી પાંખો ની
શી જરુર?
મન મક્કમ જો દરિયો તરવા
પછી વહાણ ની શૂ જરુર?
રેલાય જો
અમ્રુત એક ઝાકળ તણા બુંદ થી જ
તો સરોવર અને સરિતા ની શી જરુર?
ફુટે જો પાનખર માં પણ કુપણ તો વસંતની શી જરુર?
લાગણી ભીના સબંધો હોય તો
“શબ્દો” ની શી જરુર?

ગુજરાતી

 કેટલાક લોકો એમની આખી જીંદગી 'ઇન્ટેલિજન્ટ' થવા પાછળ ખરચી નાંખે છે, જયારે
અમુક લોકો જન્મથી જ 'ગુજરાતી' હોય છે....

ભીંજવી ગયો ધરતીને....

મલપતિ ચાલે રાતે આવીને અચાનક મેઘ 
ભીંજવી ગયો ધરતીને જે હતી કોરીકાટ

જો તો ખરી ધરતીએ કેવા ધીંગા રૂપ ધર્યા
અધરોમાં છલક્યા શબનમી ખુશીના જામ 

લીલા રૂપને જોઇને આંખોમા જોબન છલકે
મલકે ને ટહુકે દિલડાના મોર એક સામટા

જોબનની જાણે લાગી કુંપળૉની વણજાર
ઘટાટોપ ઝાડને જાણે લાગી નવી રંગત

ફુટી નીકળી છે તકદીરની તકરીર કરતી
લીલા ઘાસની મજલીસો જયા જુઓ ત્યાં

ફુલોને પાનને જાણે લાગ્યો જવાનીનો રંગ
સુહાગરાત પછી નવોઢાના જાણે નવા રંગ

ધોળા દેખાતા વનફુલો બની ગયા લાલચોળ
સુકાયેલી નસોમાંથી જાણે પાનખર ગાયબ

નમણી નવલલિતા કેરી મહેકે છે હવા સારી
નાજુક નાજુક પાંદડી ફરકે હસીનાની લટ કેરી

વરસી ગયો ઓળધોળ થઇને વિલાસી મેઘો
નવપલ્લિત કરી ગયો સાગર પેહેલા નદીઓને

જ્યાં સમય એવો આવશે...

જ્યાં સમય એવો આવશે જે આપણો જ હશે
રોકાશે સમય ત્યારે વિસામે જ્યારે એ થાકશે.

ક્ષરને અક્ષરોમાં કંડારવાની મથામણ કરીયે
કંયાં સુધી અક્ષરો આંમ આંસુની જેમ રેલાશે...

હુ કવી છુ...

હુ કવી છુ કયાંય પણ જીવવાની તક અપો મને
ફરશ જો ના આપવી હોય તો ફલક આપો મને
બાગમા રેહવુ તમારે મારે સહારા મા જવુ
ફુલ આપ રાખી લો એની મહેક આપો મને....

વાત વાત માં..

વાત વાત માં કેટલીયે વાત થઇ ગઇ
એક નવા સંબંધની શરુઆત થઇ ગઇ

વરસો જુની તે સોગંદ આજે તુટી ગઇ
ફરી વાર પ્રેમની રજુઆત થઇ ગઇ

આંખોથી આંખો મળી ક્યારે ખ્યાલ નથી
પણ દિલ થી દિલ સુધીની રાહ થઇ ગઇ

અમે એકમેકમાં હજી ખુલાસો કર્યો નથી
અને શરુ ગામની પારકી પંચાત થઇ ગઇ

એ હતા ત્યાં સુધી જ રોશની રહી શકી
તેઓ ગયાને "ઉમંગ"ની રાત થઇ ગઇ..

એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી..

એક તો તારો મને પર્યાય દેખાતો નથી,
ને ઉપરથી તું સરળતાથી અહીં, મળતો નથી.

તું હવે વરસાદ રોકે તો હું સળગાવું ચૂલો,
રોટલો આ છત વગરના ઘરમાં શેકાતો નથી.

ફૂંક મારીને તું હવાને આટલી દોડાવ ના,
ધૂળ છે કે મ્હેંક, એનો ભેદ પરખાતો નથી.

એક માણસ ક્યારનો આંસુ લૂંછે છે બાંયથી,
આપણાથી તો ય ત્યાં રૂમાલ દેવાતો નથી.

ડાળથી છૂટું પડેલું પાંદડું પૂછ્યા કરે,
વૃક્ષ પરનો એક ટહુકો કેમ ભૂલાતો નથી ?

ભીતરી આખી સફર પર ચાલવાની છે મજા,
એકલા બસ આપણે એ ભીડનો રસ્તો નથી.

તારી હથેળી માં....

મારા હાથની હથેળીની રેખાઓ ને જોઇને…
એક જ્યોતીષી એ કહ્યુ હતું કે…
સર્વ સુખ લખાયેલા છે… તારી હથેળી માં..
છતાં યે…હું… તુજને પામી ના શક્યો…
કદાચ મારો વિરહ લખ્યો હશે તારી હથેળી માં....

ખુશ્બુ ની જેમ એ આવ્યા....

ખુશ્બુ ની જેમ એ આવ્યા તેજ હવામાં
જેને માંગ્યા હતા મે દીલની દુવામા
તુ છત પર ન આવી હુ ઘેર થી ન નીકળ્યો
ચાંદે ઘણી રાહ જોઇ સાવન ની ઘટામાં...

અઢી અક્ષરનું ચોમાસું...

અઢી અક્ષરનું ચોમાસું, ને બે અક્ષરના અમે; ખોટ પડી અડધા અક્ષરની, પૂરી કરજો.. તમે! 

ત્રણ અક્ષરના આકાશે આ બે અક્ષરની વીજ, બે અક્ષરનો મોર છેડતો સાત અક્ષરની ચીજ...


ચાર અક્ષરની ઝરમર ઝીલતાં રૂંવાડાં સમસમે, ખોટ પડી અડધા અક્ષરની, પૂરી કરજો.. તમે!
ચાર અક્ષરના ધોધમારમાં છ્લબલ આપણાં ફળિયાં; આંખમાં આવ્યાં પાંચ અક્ષરનાં ગળાબૂડ ઝળઝળિયાં! 


ત્રણ અક્ષરનું કાળજું કહો ને, ઘાવ કેટલા ખમે ? ખોટ પડી અડધા અક્ષરની, પૂરી કરજો.. તમે!

શોધવા નિકળ્યા...

યાદો ની નાવ લઈને નિકળ્યા દરિયા મા,પ્રેમ ના એક ટિપા માટે નિકળ્યા વરસાદ મા,ખબર છે મળવાનો નથી એમનો સાથ સફર મા,છતાં ચાંદ ને શોધવા નિકળ્યા અમાસ મા....

કો’ક ને !

 શૂળીએ કોક ચડે અને સત્તા કો’ક ને !મરે છે કો’ક અને મહત્તા કો’ક ને !ઈશ્વરેય લાચાર આ આદમી પાસેમત્તા છે કો’ક ની અને ખત્તા કો’ક ને !

તો કહેવાય નહીઁ...

બુઢ્ઢીઓ પણ બ્યુટી પાર્લરમા જતી થઈ ગઈછે હવે,
ઘોડી ઘરડી ને લગામલાલ પહેરાવી દે તો કહેવાય નહીઁ.

લાજ રાખવા એ ઘડપણની આપણી સાચે ‘વફા’
મ્રુત્યુ પહેલાઁ જ મિત્રો દફનાવી દે તો કહેવાય નહીઁ

તો કહેવાય નહીઁ...

ચાઁદ હથેળીમા બતલાવી દે તો કહેવાય નહીઁ..
ઈદ પહેલાઁ જ ઈદ કરાવી દે તો કહેવાય નહીઁ.

આમતો હજરતે શેખ પર ભરોસો છે સો ટકા,
પરણેલી સાથે પરણાવી દે તો કહેવાય નહીઁ

કંઇ કહેવાય નહીં...

પ્રણયમાં હજીયે મળે છે મને એક એની ઉપેક્ષાનું દર્દ,
એના બારણા પણ ક્યારે એ વાસી દે કંઇ કહેવાય નહીં.

જીવનની આ અશોકવાટિકા ત્રિજટાવિહોણી થઇ છે હવે,
અશોક પણ ક્યારે સીતાને દઇ દે અંગાર, કહેવાય નહીં....

આંખનો દોષ...

એની આંખોને ફરી આજ સુઝી છે મસ્તી
દીલ ફરી મુજથી ફરી જાય તો કહેવાય નહીં

આંખનો દોષ ગણે છે બધા દીલને બદલે
ચોર નિર્દોષ ઠરી જાય તો કહેવાય નહીં

પવન કહેતો હતો .......

પવન કહેતો હતો કાનમાં ચમેલીને,
બહુજ સસ્તી બની ગઈ સુગંધ ફેલાવીને

પવન કહેતો હતો કાનમાં રાતરાણીને
બહું બિન્દાસ બની ગઇ રોજ રાત્રે ખીલીને...

મંજિલ મળી ગઇ....

સામાં મળ્યા તો એમની નજરો ઢળી 
ગઇરસ્તા મહીં જ આજ તો મંજિલ મળી ગઇ.

સાચે જ મીણ જેવી હતી મારી જિંદગી,
દુઃખનો જરાક તાપ અડ્યો ઓગળી ગઇ....

કહેવાય નહી....

મન મરણ પહેલા મરી જય તો કહેવાય નહી
 વેદના કામ કરી જાય તો કહેવાય નહી
 આંખથી અસ્રુ ખરી જાય તો કહેવાય નહી 
ધૈર્ય પણ પાણી ફરી જાય તો કહેવાય નહી 
એની આંખોને ફરી આજ સુઝી છે મસ્તી…
 દીલ ફરી મુજથી ફરી જાય તો કહેવાય નહી

વરસાદ

ચાળણી ની જેમ વીંધતો વરસાદ, જયારે શરીર ની આરપાર નીકળતો હતો, ત્યારે આપના અબોલા વખતે છોડેલા વાઘબાણો યાદ આવતા હતા..

ધીંગા વરસાદ

‘આજ નથી જાવું બસ કોઈનાયે કામ પર
ઓલ્યા ધીંગા વરસાદ, તારા નામ પર... !’

અફઝલ અહમદ સય્યદની ઉર્દુ રચનાનો તાજો કરેલો અનુવાદ

જો મારો અવાજ તને સંભળાતો ના હોય તો...

એમાં ભેળવ પડઘો પરીકથાઓનો..

અને પછી તેમાં ઉમેર એક રાજકુમારી -

રાજકુમારીમાં નાખ

તારું રૂપ..

અને તારા રૂપમાં -

એક આશિકનું દિલ..

અને આશિકના દિલની આરપાર

એક ખંજર !

Navi kavita

 કીડીથી વધારે સારું કોઈ જ ઉપદેશક નથી, છતાં તે વ્યાખ્યાન આપ્યા વિના, મૌન જ રહે છે.

ચામડીની સ્લેટને કોરી કરવાની ઋતુ = વરસાદ

પેલો વરસાદ એક વરસે આવે છે
તું તો રોજ મને આવી ભીંજવતી...
નિતરેલું ઝાડ જેમ ઊજવે ઊઘાડ
એમ લટકામાં પાછું ખીજવતી....
પેલો વરસાદ મને ખૂબ જ ગમે છે

કારણ કે ગમે છે તું....

હાથ તારો પકડીને આટલું ના બોલાયું
એમાં તો થઈ ગયું શું ?
ધરતીની તરસથી ઓળખાતો હું
ને તારે નામે છે દરિયાની ભરતી...
પેલો વરસાદ....

ઘેરાયા વિના પણ વરસી શકે છે

મને એની લાગે છે નવાઈ,
છત્રીને બંધ કરી હૈયું ખોલું છું
એ જ મારી સાચી કમાઈ...
હું જ મને શોધવાને આમ-તેમ ફરતો
ને તું જ મને સામેથી જડતી.....
પેલો વરસાદ...
ઓનબીટ
‘ભર વરસાદે અમે કોરા રહ્યાં
કોઈએ છત્રી ધરી પલળી ગયા !’
- કિસન સોસા